- Szczegóły
W stylu dworkowym, miejsce zamieszkania Zygmunta Bartkiewicza, pisarza, felietonisty, nowelisty i regionalisty. Dworek wzniesiony przez właściciela według własnego planu w latach 1905-1910. Powstał prawdopodobnie z materiałów z rozebranego kościoła. Od 1977 r. siedziba Towarzystwa Przyjaciół Brwinowa.
- Szczegóły
Pałac wzniesiony w 1936 r. dla rodziny Wierusz-Kowalskich w stylu nawiązującym do klasycystycznego. W rękach rodziny pozostawał do 1940 r. We wrześniu 1939 podczas i po bitwie pod Brwinowem parter Pałacu został zamieniony na szpital polowy. Po bitwie i zajęciu miasta Niemcy zlikwidowali szpital. Oba majątki (Brwinów i Grudów) konfiskuje niemiecki zarząd majątków rolnych (Liegenschaft). We wrześniu 1946 r. zniszczony i ograbiony do gołych ścian pałac przejęła Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Adaptacją i urządzeniem ośrodka kierował prof. Wittermann.
- Szczegóły
Budynek wzniesiony w 1925 r. przez Adolfa Schweizera, właściciela fabryki musztardy jako prezent ślubny dla swojej córki Ireny Riedel (na sąsiedniej działce wzniósł identyczny dom dla młodszej córki Stefanii). Budynek stanowi przykład stosunkowo skromnej willi podmiejskiej zaprojektowanej w stylu nawiązującym do popularnego w okresie międzywojennym nurtu narodowego, korzystającego z uproszczonych form historyzujących. W latach 1928-29 obok willi, po jej zachodniej stronie wzniesiono w zbliżonej stylistyce parterowy budynek gospodarczy pełniący rolę stajni, pralni i drewutni.
- Szczegóły
Budynek wzniesiony w 1925 r. przez Adolfa Schweizera, właściciela fabryki musztardy jako prezent ślubny dla swojej córki Stefanii Riedel (na sąsiedniej działce wzniósł identyczny dom dla starszej córki Ireny).
- Szczegóły
Zbudowana w latach 1937-39 według projektu arch. Jana Choynowskiego, park założony według projektu inż. Zbigniewa Straussa.
- Szczegóły
Zbudowana w 1912 r. wg projektu Oskara Sosnowskiego w stylu secesyjnym.
- Szczegóły
Zbudowana prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX w, pełniła początkowo funkcję kaplicy dworskiej rodziny Marylskich w ich majątku w Książenicach pod Grodziskiem Mazowieckim. W 1857 r. z inicjatywy ówczesnego dziedzica Książenic Eustachego Marylskiego została przeniesiona na teren cmentarza parafialnego w Brwinowie (powstałego na obecnym miejscu w 1819 r.) jako kaplica grobowa rodziny Marylskich. Budynek postawiono na grobie ojca Eustachego – Piotra Marylskiego, oficera Wojska Polskiego z okresu insurekcji kościuszkowskiej i radcy Stanu Księstwa Warszawskiego, zmarłego w 1829 r. Fakt ten upamiętniono tablicą fundacyjną wykonaną z piaskowca, zawieszoną w szczycie frontowym nad podcieniem. Płytę nagrobną Piotra Marylskiego wmurowano pod podcieniem kaplicy. Budynek w niezmienionej formie przetrwał do czasów współczesnych i nadal pełni rolę mauzoleum rodziny Marylskich. Usytuowany w centralnej części cmentarza parafialnego.
- Szczegóły
Wzniesiona w II połowie XIX w.
- Szczegóły
Wzniesiony w 1911 r. jako główny budynek sanatoryjny w kompleksie sanatorium na działce ofiarowanej przez Karolinę Bobrowską Warszawskiemu Towarzystwu Pomocy Lekarskiej nad Psychicznie i Nerwowo Chorymi. Po II wojnie światowej sanatorium zostało przejęte przez państwo i przekazane na siedzibę zespołu „Mazowsze”, powołanego w dniu 20.12.1948 r. Pierwotnie zespół sanatoryjny składał się z budynku głównego, tzw. „białego dworku” oraz budynku dawnych stajni. Zabudowę otacza ogród skomponowany z różnych gatunków drzew i krzewów, przechodzący w park leśny.
- Szczegóły
Dwór Haliny i Janusza Regulskich (dyrektora spółki "Siła i Światło"), przebudowany w latach 1924-25 z dwóch niewielkich domków z 4 ćw. XIX w. Kolejna rozbudowa w latach 1928-29, według projektu Juliusza Dzierżanowskiego, który nadał budynkowi formę barokowo-klasyczną. Jeden z ośrodków konspiracji w czasie okupacji; po Powstaniu Warszawskim miejsce schronienia dziesiątków uciekinierów z Warszawy.
- Szczegóły
Zbudowana na początku XX w. w stylu nawiązującym do popularnego w okresie międzywojennym nurtu narodowego, korzystającego z uproszczonych form historyzujących.
- Szczegóły
Zbudowana wg proj. arch. Oskara Sosnowskiego dla Antoniny Walickiej, przełożonej warszawskiej pensji dla dziewcząt. Budynek powstał ok. 1908 r.
- Szczegóły
Budynek wzniesiony w latach 20. lub 30. XX w.
- Szczegóły
Dom wzniesiony dla rodziny Wernerów w latach 1913-14, zaprojektowany przez wg wskazówek prof. Wacława Wernera. Wyposażony był w najnowsze wówczas urządzenia techniczne: własny wodociąg z pompą w piwnicy, centralne ogrzewanie na koks, instalację kanalizacyjną (szambo) oraz (na przyszłość) ułożono w ścianach rurki do instalacji elektrycznej. Po śmierci małżonki Zofii z Schuchów Werner w 1918 r. Wacław Werner przeniósł się do Warszawy i w 1920 r. udostępnił parter willi na potrzeby szkoły powszechnej w Brwinowie. Szkoła korzystała z budynku do 1930 r. Dom przeszedł gruntowny remont po 1935 r., pod kierunkiem T. Michotka. Przez okres II wojny światowej prof. Wacław Werner ukrywał we wmurowanej cegle ołowiowej preparat radowy, własność Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, o czym informuje tablica na fasadzie budynku. Willa zamieszkała jest przez rodzinę Wernerów do dziś.
- Szczegóły
Wzniesiony w 1911 r. dla aptekarza Feliksa Kuleszy. Apteka po wojnie została upaństwowiona, dziś ponownie prywatna. Nad drzwiami oryginalny napis „APTEKA”.
- Szczegóły
Dom Oldaka, właściciela sąsiadującego z domem składu opałowego i tartaku. Budynek rozbudowano w latach 80. o część wschodnią na potrzeby Urzędu Miejskiego, nawiązując do istniejącej architektury. Obecnie znajduje się w nim Urząd Gminy Brwinów oraz Straż Miejska.
- Szczegóły
Zbudowany w latach 30. XX w. Później należał do dentysty Wilnera.
- Szczegóły
Zbudowana w latach 1909-1911 według proj. arch. Leona Wolskiego w stylu secesyjnym. Od momentu powstania w posiadaniu tej samej rodziny.
- Szczegóły
Powstanie datowane jest na okres sprzed I Wojny Światowej. Otacza ją piękny starodrzew.
- Szczegóły
Willa dr. Sterna, jej kolejnymi właścicielami byli pp. Pakulscy i płk Lechniawski.
- Szczegóły
Zbudowana w 1926 r., przez inż. Sęczkowskiego. Jej pierwszymi właścicielami byli pp. Raczyńscy.
- Szczegóły
Wybudowana została w 1925 r. Należała do Jana Tobolki, dyrektora warszawskiej filii Banku "Express Co", co wyjaśnia jej nazwę.
- Szczegóły
Wzniesiony w 1927 r. podobnie jak kamienica "Amerykanka" sumptem małżeństwa Tobolków, obywateli amerykańskich. W okresie II wojny światowej mieściła się tu placówka policji bezpieczeństwa Sipo.
- Szczegóły
Zbudowana w latach 20. XX w. Należała do pp. Koniuszewskich.
- Szczegóły
Willa pp. Niedźwiedzkich, ul. Żwirowa 10
- Szczegóły
Willa „Wandeczka”, ul. Kraszewskiego 23
- Szczegóły
W 1938 r. Stanisław Scholtze, właściciel wytwórni wódek i win, kupuje dość znaczny areał nieużytków i wkrótce rozpoczyna budowę willi letniskowej. Od imienia założyciela miejsce to zaczęto nazywać Stasiówek.
- Szczegóły
Zbudowany w I ćw. XX w. przez rodzinę Toeplitzów, do której należał do roku 1945. Następnie rodzina zrzekła się dworu na rzecz Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W latach 60. obiekt przeszedł w ręce urzędu gminnego w Otrębusach, a od roku 1975 należy do Gminy Brwinów.
- Szczegóły
Zbudowana prawdopodobnie w pierwszych latach XX w. przez lekarza związanego z Karolinem. Później willę tę odkupił znany warszawski cukiernik Gajewski, a w 1938 r. Marian Piasecki, profesor Politechniki Warszawskiej.
- Szczegóły
Zbudowany pod koniec XIX lub na początku XX w. Od 2006 r. w rękach prywatnych, mieści galerię rzeźb Juana Soriano